Πενήντα χρόνια μετά την αρχική κυκλοφορία της, η ταινία "Barry Lyndon" του θρυλικού Στάνλεϊ Κιούμπρικ, θεωρημένη κάποτε ως η μεγάλη αποτυχία του, επανέρχεται στο προσκήνιο, αποδεικνύοντας ότι μερικά έργα τέχνης χρειάζονται απλώς τον χρόνο για να αναδειχθούν σε αριστουργήματα. Όταν το φιλμ βγήκε στις αίθουσες το Δεκέμβριο του 1975, το κοινό το αντιμετώπισε με αμηχανία. Η πλοκή, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ουίλιαμ Θάκερεϊ, παρακολουθεί την περιπετειώδη ζωή του Ιρλανδού Ρέντμοντ Μπάρι, ο οποίος με πονηριά και τύχη ανεβαίνει τα σκαλιά της κοινωνικής ιεραρχίας του 18ου αιώνα, για να πέσει στο τέλος με πάταγο. Ωστόσο, το φιλμ κρίθηκε από πολλούς ως αργό και άψυχο, ενώ η ερμηνεία του Ράιαν Ο'Νιλ, στον κεντρικό ρόλο, θεωρήθηκε επιφανειακή. Οι κριτικοί της εποχής συνέκριναν το Barry Lyndon με ένα καλαίσθητο λεύκωμα ή μια ατέλειωτη διαδρομή σε σκονισμένα μουσεία τέχνης, κάνοντας σαφές ότι η ταινία δεν ενθουσίασε το κοινό του 1975.