Σε αυτό το σημείο, γνωρίζουμε όλοι τι να περιμένουμε από μια ταινία του Γουές Άντερσον: σκηνικά με χειρουργική ακρίβεια, χρωματική αρμονία βγαλμένη από σεμινάριο καλών τεχνών, ένα λαμπερό ensemble cast, και φυσικά εκείνη τη χαρακτηριστική νεκρική ψυχραιμία στους διαλόγους που καθιστά ακόμη και το πιο ανεπαίσθητο σήκωμα φρυδιού ή συστροφή των χειλιών σχεδόν... μελοδραματικό ξέσπασμα. Κι όμως, όσο και να αγαπά κανείς το ύφος του Άντερσον, δεν είναι πια δύσκολο να απογοητευτεί. Η τελευταία του ταινία, The Phoenician Scheme, αν και θεαματική οπτικά, καταλήγει να νιώθει κούφια. Με πρωταγωνιστή τον Μπενίσιο ντελ Τόρο στον ρόλο ενός πανίσχυρου μεγιστάνα και τη Μία Θριπλτον ως κόρη του που επιστρέφει από μοναστήρι για να γίνει... κληρονόμος του, η ταινία μοιάζει περισσότερο με βιτρίνα παρά με ζωντανό αφήγημα. Αυτό το στυλ της νεκρής ερμηνείας, όμως, δεν είναι σε καμία περίπτωση παρωχημένο. Το απέδειξε ξανά και ξανά ο Γιώργος Λάνθιμος, ο...