Τόσες ιστορίες, διαφορετικές αντοχές Share: Share via Facebook Share via Twitter Share via LinkedIn Share via Email Από την έντυπη έκδοση Κατερίνα Τζωρτζινάκη • [email protected] "Σκόπευα να γράψω για το θάνατο, αλλά παρενέβη η ζωή όπως πάντα". Πάντα παρεμβαίνει, Βιρτζίνια Γουλφ, ακόμα και όταν την κοιτάς από τη μεριά του θανάτου. Ακόμη κι αν είσαι στα μνήματα και μετράς βήματα. Τα πρώτα που θυμάσαι είναι από ένα ξέχωμα. Έτσι, το έλεγαν στο χωριό. Είσαι μικρό. Σπασμένες μνήμες. Μια μεγάλη άσπρη μαξιλαροθήκη, ένα μπουκάλι κρασί, από το καλό, το παλιό, ένα κασελάκι... Μέχρι εκεί, εσύ τριγυρνάς, κοιτάς μαυρόασπρες φωτογραφίες στους τάφους, μαραμένα λουλούδια στα βάζα, τρέχεις στην πηγή, μπαίνεις στο ξωκλήσι, μαζεύεις βελανίδια ή μήπως χαρούπια. Δεν ξέρεις τι είναι ο θάνατος, κάνεις χάζι τον αμάραντο. Αν δεν ήσουν τόσο χωμάτινο, θα έβλεπες πράγματα. Ξωτικά και νεράιδες και παππούδες και κόρες και μάνες και κουδουνοφόρους τράγους στα...