Κάνω την μηνιαία βόλτα μου στα Χανιά. Το παλιό λιμάνι είναι γεμάτο τουρίστες. Το πρωί από ταξιδιώτες κρουαζιέρας, το βράδυ από τους ξένους που κάνουν διακοπές σ' όλο τον νομό. Τα πρωινά πάνε στην θάλασσα, ο βράδυ κατεβαίνουν στη πόλη, κυρίως στα σοκάκια γύρω από το λιμάνι. Χιλιάδες είναι, όπως κάθε χρόνο. Στο μάτι μου δεν βλέπω την παραμικρή διαφορά με πέρσι, αν και τα στοιχεία δείχνουν μια ανεπαίσθητη μείωση σε σχέση με το 2024, πάντως όχι αύξηση. Οι μαγαζάτορες με σταματούν, για να μου κάνουν παρατηρήσεις και παράπονα ή απλώς για να αστειευτούν. Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, είναι διαμαρτυρόμενοι. Χάλια οι τουριστικές ροές, χάλια οι εισπράξεις, χάλια η ποιότητα όσων μπαίνουν στο μαγαζί ους, χάλια η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας. Όλα χάλια. Τους ακούω δίχως να πολυδίνω σημασία στην μουρμούρα τους. Τα ίδια ακούω πενήντα χρόνια τώρα. Τα ίδια μου έλεγαν και οι πατεράδες τους, πριν παραδώσουν τα -πάντα προβληματικά και δίχως κέρδος-...