Η ανάγκη να μπει τάξη στο ζήτημα της δόμησης στους μικρούς οικισμούς της χώρας είναι επιτακτική και δεν αμφισβητείται. Είναι σαφές ότι ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο αποτελεί θεμέλιο για τον χωρικό σχεδιασμό, την προστασία του περιβάλλοντος, αλλά και τη βιώσιμη ανάπτυξη της υπαίθρου. Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί το Προεδρικό Διάταγμα 194/Δ/2025 αποδεικνύεται περισσότερο επιζήμιος παρά λύση στο υπαρκτό πρόβλημα. Το ΠΔ επεδίωξε να εισάγει θεσμική τομή για την οριοθέτηση των οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων επιδιώκοντας να αποκαταστήσει την πολεοδομική νομιμότητα μετά από δεκαετίες ασαφειών και αυθαιρεσιών. Στην πράξη, όμως, έγινε βιαστικά, κατόπιν της απόφασης του ΣτΕ, χωρίς να ληφθούν υπόψη η πολυπλοκότητα της ελληνικής πραγματικότητας και οι πολλαπλές επιπτώσεις στην κοινωνία, την οικονομία και την ιδιοκτησία. Οι επιπτώσεις της εφαρμογής του ΠΔ είναι δραματικές: Ακυρώνονται συλλήβδην επεκτάσεις μετά το 1983...