Του Μανόλη Καψή Το πιο εξοργιστικό με τους διαλόγους που βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην ιστορία του ΟΠΕΚΕΠΕ, δεν είναι τόσο (ή μόνο) οι βρώμικες συναλλαγές των ενδιαφερομένων με τους πολιτικούς μεσάζοντες-είτε αυτοί είναι βουλευτές είτε στελέχη του Οργανισμού-για να εισπράξουν τα παράνομα. Είναι το ύφος. Ένα ύφος οργισμένο παρακαλώ, ένα ύφος πολύ ελληνικό, ένα ύφος περίπου τσαμπουκά-ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε, αφού οι διάφοροι τύποι που εισέπρατταν τις επιδοτήσεις, θεωρούσαν ότι όχι απλώς τα δικαιούνται τα παράνομα, αλλά και ότι αδικούνταν αν υπήρχε καθυστέρηση ή πρόβλημα ή τολμούσε κάποιος να τους ελέγξει. Όχι απλώς τα απαιτούσαν, αλλά απειλούσαν και με συνέπειες αν δεν γίνονταν όλα όπως ήθελαν. Και γιατί όχι; Έτσι είχαν μάθει. Πόσο μάλλον που ο διπλανός τα έχει πάρει ήδη τα χρήματα και το διαφημίζει στο καφενείο. Το ξέρει όλο το χωριό. Και έχουν απόλυτο δίκιο. Είναι και θέμα πρεστίζ. Αφού ψηφίζουν και ψηφίζουν σωστά...