Καλός και σπουδαίος φίλος, του οποίου τη γνώμη εκτιμώ πάντοτε, με επέκρινε για το χθεσινό σημείωμά μου, με την άνεση της ανοικτής συζήτησης, λέγοντας: "Διαφωνώ με την τόση απαισιοδοξία σου". Τον ευχαριστώ! Είναι αλήθεια πως με την αλλαγή του 2019 και ειδικά μετά το 2022, υπήρξα σταθερά αισιόδοξος για την πορεία των πραγμάτων στην οικονομία. Συχνά απαντώ, ακόμη σήμερα, σε όσους μου κάνουν την τιμή να ζητούν τη γνώμη μου: στη "βάση" πάμε καλά, προβλήματα έχουμε με το "εποικοδόμημα", που θα έλεγαν και οι παραδοσιακοί μαρξιστές. Ιδίως μετά όσα συνέβησαν επί δωδεκαετία: από την εν αρχή ασύγγνωστη αντιμετώπιση της εγνωσμένης δημοσιονομικής κρίσης, που ανάτρεψε πεποιθήσεις για την ασφάλεια της κρατικής διαχείρισης, μέχρι τις τρεις εισβολές (πανδημική, πουτινική και πληθωριστική), που ανάτρεψαν πολλά και σημαντικά που θεωρούσαμε δεδομένα. Σημειώστε ότι σε ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, σε μια κανονική χώρα, θα είχαμε τρεις κανονικές...