Οι αρχαίες τραγωδίες ήταν εκείνες που έκαναν γνωστή την Ειρήνη Παπά (1929-2022) στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ήδη από τα πρώτα της βήματα, όπως στην "Ηλέκτρα" (1962) και την "Ιφιγένεια" (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη. Σε αυτούς και σε δεκάδες ακόμη ρόλους της, υποδύθηκε κάτι οικείο, την ίδια· "αυτό που ήθελα πάντα είναι να παίζω εμένα, δηλαδή την ανεξάρτητη αγωνίστρια. Ποτέ δεν θέλησα να παίξω αισθησιακούς ρόλους ή ρόλους επιθυμητών γυναικών". Και όταν αποφάσισε να πάψει να ερμηνεύει τέτοιους ρόλους (σ.σ αρχαίας τραγωδίας), το έκανε "διότι η τραγωδία συνεπάγεται μια τεράστια ευθύνη. Και ο φόβος ότι θα μπορούσα να μην ανταπεξέλθω, θα με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα", είχε δηλώσει στην εφημερίδα "Αβενίρε" της Ρώμης. Το έντονο βλέμμα της και οι καθαρές γραμμές του προσώπου της παρέπεμπαν στα χαρακτηριστικά μιας Καρυάτιδας, μιας Καρυάτιδας που λάτρεψε τα "όχι" τα οποία είπε και την καθόρισαν, παίζοντας με τους δικούς της όρους και δίχως...