Του Άγη Βερούτη Κάτω από τον καυτό ήλιο της Ανατολικής Μεσογείου, η Ελλάδα και το Ισραήλ ενώνουν τα χέρια, σαν δύο παίκτες σε ένα γεωπολιτικό σκάκι όπου οι κινήσεις είναι προσεκτικές, αλλά οι πιθανότητες ανατροπών παραμονεύουν. Το 2025, η σχέση Αθήνας-Τελ Αβίβ είναι πιο στενή από ποτέ, με συμφωνίες δισεκατομμυρίων στην άμυνα, στην ηλεκτρική ενέργεια, σε αγωγούς φυσικού αερίου και στον τουρισμό να δίνουν τον ρυθμό. Αν πάμε λίγο πίσω, η Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του '80 έβλεπε το Ισραήλ με καχυποψία, αγκαλιάζοντας τον αραβικό κόσμο και την Παλαιστίνη, χωρίς όμως κανένα αντίκρισμα πέρα από πομπώδεις δηλώσεις αδελφότητας και χλιδάτες φωτογραφίες ηγετών να αγκαλιάζονται. Το 1990, προφητικά, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αποφάσισε και έσπασε τον πάγο, ανοίγοντας πλήρεις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Η πραγματική στροφή όμως ήρθε το 2010, όταν το επεισόδιο της τουρκικής νηοπομπής προς τη Γάζα έκοψε τους δεσμούς...