Al Pacino, Sonny Boy , μετφ. Κατερίνα Μποσινάκη, εκδ. Key Books, σελ. 304 Όταν ο Al Pacino αποφασίζει, στην ηλικία των 84 ετών να αφηγηθεί τη ζωή του, δεν περιμένουμε μιαν ευθύγραμμη, επιμελημένη και στοχαστική αναδίφηση ενός γέροντα που έχει δει πολλά. Αυτός που ταύτισε την προσωπική του ιστορία με θρυλικά έργα που δημιούργησαν ένα μέτρο για την κινηματογραφική τέχνη και την ηθοποιία, επιλέγει τη μέθοδο που υπηρέτησε μια ζωή: τον μονόλογο. Το Sonny Boy είναι μια αυτοβιογραφία, ένας σκηνικός αυτοσχεδιασμός, ένα παράξενο μείγμα προσωπικών στιγμών, θεατρικών σκιρτημάτων και ελλειπτικής αφήγησης. Είναι το είδος της γραφής που ξεκινά από τον εαυτό, κάνει κύκλους γύρω του και επιστρέφει τελικά για μιαν εξομολόγηση. Θα λέγαμε ότι ο Al Pacino μοιάζει σαν να παίζει αντί να γραφεί κι ο αναγνώστης δεν τον παρακολουθεί σαν θεατής καθισμένος στη θέση του άλλα τον ακούει από τα παρασκήνια. Αν κάτι χαρακτηρίζει αυτό το βιβλίο είναι η συναισθηματική...