Τα καταφέραμε. Εορτάσαμε την 28η Οκτωβρίου 1940, δηλαδή αποδώσαμε τις τιμές σε εκείνους που τους χρωστούμε, χωρίς το ρεζιλίκι που σχεδίαζαν κάποιοι ανεγκέφαλοι και απάτριδες, το τελευταίο με την έννοια ότι το καλώς για κάποιους (ή κακώς κατά άλλους) εννοούμενο συμφέρον "τους" κείται άνωθεν του κοινώς καλού σκοπού. Αν το δει κανείς με μια κάποια συγκινησιακή φόρτιση, οι άνθρωποι που έχασαν τη ζωή τους στο τρομακτικό δυστύχημα των Τεμπών, τα ονόματα των οποίων παραμένουν στα πλακάκια του μνημείου, τιμήθηκαν καλύτερα έτσι, παρά όπως απειλούσαν να πράξουν κάποιοι ανεγκέφαλοι. Που σημαίνει, όταν το σκεφτεί κανείς μια δεύτερη φορά, ότι μπορούμε καλύτερα. Όπως μπορέσανε πολύ καλύτερα οι πρόγονοί μας στα ξημερώματα των δύσκολων μερόνυχτων, πίσω στο 1940, που ετοιμάστηκαν αμέσως για έναν πόλεμο που ούτε τον περίμεναν, ούτε τον ήθελαν. Αλλά δεν το πολυσκέφτηκαν. Ήταν άλλωστε εποχές που οι πόλεμοι διαδέχονταν ο ένας τον άλλο με πυκνότητα που δεν...