Tου Γιώργου Ι. Κωστούλα* Έχοντας στο μυαλό μας τα όσα καταλογίζονται κατά καιρούς, εις βάρος των παλαιού τύπου επιχειρηματιών, ή των διαδόχων τους, σημερινών επαγγελματιών μάνατζερ, αλλά - το χειρότερο- εις βάρος της επιχειρηματικότητας, εν γένει, ένα κείμενο, το παρόν, προς υπεράσπισή τους. Το επιχειρείν είναι ένα ευγενές επάγγελμα. Το να είναι κανείς ηθικός προϋποθέτει ανάληψη κινδύνου. Και το αντίθετο. Η ουσία του συνίσταται στο να αποκτάς και να διατηρείς έναν πελάτη. Κι αυτό να το καταφέρνεις συνδυάζοντας, πόρους, ιδέες, διαδικασίες με τρόπο που να αποδίδει πραγματική αξία για τον πελάτη, σε ένα κόστος κατώτερο της αξίας του προϊόντος. Ή, άλλως, ικανοποιώντας συνεχώς τις ανάγκες των πελατών σου, έναντι ενός κέρδους που ικανοποιεί συνεχώς τις δικές σου ανάγκες. Είναι επικίνδυνο, ότι προβλήματα που θα έπρεπε να χρεωθούν στους ηγέτες χρεώνονται στις επιχειρήσεις. Είναι σα να αποδεχόμαστε ότι η επιχείρηση, ως θεσμός, μοναδική πηγή...