Του Γεώργιου Ι. Μάτσου* Μια κεντρική γραφειοκρατική φαντασίωση κατηύθυνε ανέκαθεν την ελλαδική φορολογική πολιτική: Ότι αν παρακολουθούνται οι ιδιωτικές συναλλαγές μέσω σκληροτράχηλης ενδοεπιχειρησιακής γραφειοκρατίας, τότε θα "παταχθεί" η φοροδιαφυγή. Γιατί ποιο λόγο θα συμβεί αυτό, ουδείς εξηγεί. Αντιθέτως: Η ενδοεπιχειρησιακή γραφειοκρατία κατευθύνει σημαντικό μέρος της οικονομικής δραστηριότητας στην παραοικονομία, ακριβώς λόγω των δυσχερειών ή του κόστους τήρησης της γραφειοκρατίας. Κύρια έκφανση της φαντασίωσης αυτής ήταν ο περίφημος ΚΒΣ, που ίσχυσε από τις 1-7-1992 (κυβέρνηση Κων. Μητσοτάκη) έως τις 31-12-2012 και απλοποιημένος ως "ΚΦΑΣ" μέχρι τις 31-12-2014 (κυβέρνηση Σαμαρά). Τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα έφεραν από 1-1-2015 αμφιλεγόμενες μεν ανατροπές στο ουσιαστικό λογιστικό δίκαιο, μαζί με την κακομεταφρασμένη και δυσνόητη εννοιολογία των Διεθνών Λογιστικών Προτύπων. Όμως παράλληλα επέφεραν οριστική, όπως νομίζαμε...