Του Χρήστου Χωμενίδη Άκουσα τις προάλλες, στο εξαιρετικό πόντκαστ του Άρη Δημοκίδη, τον μακαρίτη Αλέξη Κούγια να ωρύεται ότι ψευδώς τον αποκαλούσε ο Λάκης Λαζόπουλος κοντό. Να ορκίζεται -με ένταση ανθρώπου που τον έχουν κατασυκοφαντήσει, που του έχουν προσβάλει κάθε ιερό και όσιο- ότι από τα πέλματα μέχρι την κορυφή του κεφαλιού του μεσολαβούσαν εκατόν εβδομηνταοκτώ ολόκληρα εκατοστά. Θα παρομοίαζε, εάν διέθετε την ιστορική πληροφορία, τον εαυτό του με τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη, τον οποίον η βρεττανική προπαγάνδα παρουσίαζε ως σχεδόν νάνο ενώ στην πραγματικότητα ήταν κανονικού, για την εποχή, αναστήματος. Οι επιθέσεις ασφαλώς εναντίον του υπερεπιτυχημένου ποινικολόγου δεν ξεκινούσαν δίχως αφορμή. Και ο Κούγειος δημόσιος λόγος ξεχείλιζε συχνά-πυκνά από σεξισμό και τοξικότητα. Και ομοφοβία. Κατηγορούσε άμεσα ή έμμεσα αρκετούς από τους αντιπάλους του στις δικαστικές αίθουσες και στα τηλεοπτικά πάνελ πως ήταν αρσενοκοίτες. Σεξουαλικά -κατά...