Τι είναι αυτό που μας προσελκύει στη σιωπή των άστρων; Και πώς μια ιστορία χωρίς λέξεις, ένα λεύκωμα για παιδιά, μπορεί να θέσει -ή και να απαντήσει- ερωτήματα κοσμογονικά; Το εικονογραφημένο βιβλίο "Astro" του Ισπανού εικαστικού και βραβευμένου εικονογράφου Μανουέλ Μαρσόλ (Manuel Marsol) δεν είναι απλώς μια αφήγηση· είναι μια πτήση εντός του νοητού και ταυτόχρονα ένα ταξίδι σελίδα τη σελίδα προς την αρχή των πάντων. Ένα παιδί -ή μάλλον ένας ταξιδευτής- προσγειώνεται σε έναν άγνωστο πλανήτη. Ξένος, μόνος, ατενίζει ένα τοπίο που μοιάζει έρημο αλλά είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπαν εν υπνώσει. Χωρίς διάλογο, χωρίς εξήγηση, ο μικρός αυτός Οδυσσέας καλείται να συναντήσει το Άλλο, να παραμερίσει τον φόβο και να αποδεχθεί τη σχέση. Το πλάσμα που θα βρει -ένα υβρίδιο φωτός και μνήμης, ένα "Άλλο Εγώ" ή ίσως μια μεταφορά της ίδιας της συνείδησης- του δείχνει τον κόσμο. Όχι μέσα από την κατάκτηση, αλλά μέσα από τη φιλία. Το εξώφυλλο του...