Καθώς οι άνθρωποι που έζησαν τον Εμφύλιο, τα ξερονήσια και τη σοβιετική πείνα φεύγουν από τη ζωή, οι παλιές ιδεολογίες της καταστροφής επιστρέφουν - όχι με τανκς και κονσερβοκούτια, αλλά μεταμφιεσμένες σε "προοδευτικές λύσεις". Η φράση "σέβομαι τους αγώνες της αριστεράς", όταν εκφέρεται από φιλελεύθερους και συντηρητικούς πολιτικούς, δεν είναι τίποτε άλλο παρά δήλωση συνθηκολόγησης. Μια ενοχική αποδοχή της ιστορικής παραχάραξης στο όνομα της "συμφιλίωσης" - σαν να πρέπει να σεβαστούμε και τις προθέσεις του εμπρηστή επειδή κάποτε ήθελε να ζεστάνει το σπίτι. Η ελληνική αριστερά δεν έχει μόνο ιδεολογικά βαρύ παρελθόν. Το 1922, χειροκροτούσε τον Κεμάλ και τους μπολσεβίκους για την ήττα του "ιμπεριαλιστικού" ελληνικού στρατού. Το 1946-49, πήρε τα όπλα για να επιβάλει κομμουνιστικό καθεστώς και να παραδώσει τη Μακεδονία στους "αδελφούς λαούς" του Τίτο. Όσες χώρες έζησαν το κομμουνιστικό πείραμα από πρώτο χέρι (Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία...