Η αναπηρία της δημοκρατίας μας δεν είναι ότι έχουμε πάρα πολλά κόμματα -ορισμένα εξ αυτών γραφικά, άλλα που λειτουργούν μόνο ως διαχειριστές ή παραγωγοί μίσους- τα οποία δεν χρειαζόμαστε. Η αναπηρία της Δημοκρατίας μας συνίσταται στο ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΟΜΜΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ, αυτό που θα αναδείκνυε, θα πρόβαλλε, θα υποστήριζε με επιχειρήματα και δράση τη ζωή των ειλώτων του ιδιωτικού τομέα. Τόσο των μικρομεσαίων εργοδοτών (που συχνά χωρίς ωράριο προσπαθούν να βιοποριστούν με μύριες ανασφάλειες, παλεύοντας κόντρα στις δυσκολίες του επαγγέλματος, αλλά και στα εμπόδια που τους θέτει το αδηφάγο τέρας της κρατικής γραφειοκρατίας...) Όσο, φυσικά και πολύ περισσότερο, των μισθωτών του εν λόγω τομέα, οι οποίοι -αυτοί με τι ανασφάλεια...- υφίστανται και τη ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ 13ωρης αδιάλειπτης εργασίας, που πρόσφατα θεσμοθέτησε η κυβέρνηση: σε άλλον εργοδότη κάνεις υπερωρίες ΑΝ ΘΕΣ, στον δικό σου είναι πρακτικά αδύνατον να αρνηθείς, αν...