Επί δεκαετίες ολόκληρες οι αεροπορικές εταιρείες ανταγωνίζονταν στη φτήνεια των ναύλων και, μοιραία, και των μεταφορικών υπηρεσιών που προσέφεραν. Όσο μείωναν τις τιμές των εισιτηρίων τόσο συρρίκνωναν και το χώρο για τα πόδια των επιβατών, τόσο περιόριζαν το μέγεθος και το βάρος των αποσκευών που μπορεί να μεταφέρει κανείς δίχως επιβάρυνση - τα γεύματα και άλλες παροχές εστίασης εν πτήσει είναι εκ του περισσού, αφού το αεροπλάνο είναι μεταφορικό μέσο και δεν θα πεθάνει κάποιος αν δεν φάει ή ακόμα κι αν δεν πιει νερό για 2-3 ή και για 5 ώρες. Η κατάσταση έφθασε στα άκρα, καθώς στα αεροπορικά καθίσματα έφθασαν να βολεύουν με δυσκολία τα πόδια όσων είχαν με ύψος άνω του 1,70μ. Οι εταιρείες προσπαθούσαν να σαρδελοποιήσουν όσους περισσότερους επιβάτες μπορούσαν μέσα στην ιπτάμενη κονσέρβα - ή στο "σωλήνα", όπως συνηθίζουν να λένε στην αργκό τα αεροσκάφη οι ιπτάμενοι. Όσο για τις αποσκευές, πολλοί επιβάτες διαπιστώνουν τους τελευταίους...