Τουλάχιστον από την εποχή του Φρίντριχ Χάγιεκ και του Τζον Μέιναρντ Κέινς τον περασμένο αιώνα, το χάσμα στην οικονομία αντιστοιχούσε περίπου στο πολιτικό χάσμα. Τότε, όλοι ήταν καπιταλιστές και έβλεπαν κάποιο ρόλο για την κυβέρνηση. Το χάσμα δεξιάς/αριστεράς αφορούσε κυρίως το πόσο μεγάλος θα έπρεπε να είναι αυτός ο ρόλος της κυβέρνησης. Τώρα, στην οικονομία όπως και στην πολιτική, δεν υπάρχει πλέον αντιπαράθεση αριστεράς εναντίον δεξιάς. Υπάρχει αντιπαράθεση μετριοπαθών εναντίον λαϊκιστών. Το ερώτημα δεν είναι τόσο το μέγεθος της κυβέρνησης σε σχέση με την παγκόσμια οικονομία που βασίζεται στην αγορά, αλλά το αν η οικονομία είναι θετική και πώς εδραιώνει την εξουσία. Πριν από μια δεκαετία και κάτι, οι οικονομολόγοι και οι πολιτικοί ήταν διχασμένοι σε πράγματα που εκ των υστέρων φάνηκαν αρκετά μικρά - για παράδειγμα, η δομή του Νόμου για την Προσιτή Φροντίδα Υγείας. Όλο και περισσότερο τελευταία, δυσκολεύομαι να βρω διαφωνίες με τους...