Ενώ στις περισσότερες χώρες του πλανήτη μας κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα οι δημόσιες δαπάνες κυμαίνονταν περί το 10% του ΑΕΠ, μετά από 100 περίπου χρόνια, δηλ. στις πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα, το αντίστοιχο ποσοστό στις περισσότερες χώρες υπερβαίνει το 50%, η δε τάση παραμένει αυξητική. Η κρατική διόγκωση αποτυπώνεται στα ποσοστά που προαναφέραμε, στην πραγματικότητα όμως εκτείνεται πολύ περισσότερο λόγω των ατέλειωτων κανόνων και ρυθμίσεων σχετικών π.χ. με τις προϋποθέσεις για την αδειοδότηση ενός εργοστασίου ή ενός ... κομμωτηρίου, τον έλεγχο των διαφημιστικών δραστηριοτήτων ενός επαγγελματία ή την προστασία (ή, μήπως, και την παρακολούθηση;) των προσωπικών δεδομένων κάθε ατόμου. Γράφει ο Κώστας Χριστίδης (*) Από εκεί που το κράτος ήταν υποστηρικτής των ανθρώπων εκείνων που δεν μπορούσαν, για λόγους υγείας ή ένδειας, να βοηθήσουν τους εαυτούς τους, έφθασε να αποτελεί μια παντοδύναμη γκουβερνάντα, η οποία δικαιούται...