Ο μακαρίτης ο Μίλτον Φρίντμαν το είχε πει όσο πιο καθαρά γίνεται: "Αναθέστε στο κράτος τη διαχείριση της Σαχάρας και σε λίγα χρόνια θα εισάγουμε άμμο". Αν η ιστορία διδάσκει κάτι, είναι πως το κράτος δεν λύνει προβλήματα - τα γεννά, τα προστατεύει, τα ανακυκλώνει και τα χρεώνει στον φορολογούμενο. Στην Αργεντινή, ένας τύπος με αχτένιστα μαλλιά βγήκε πρόεδρος υποσχόμενος όχι να διορθώσει το κράτος, αλλά να το κατεδαφίσει. Ο Χαβιέρ Μιλέι, πρώην τηλεοπτικός σχολιαστής και νυν πρόεδρος μιας οικονομίας - σαπιοκάραβο, πήρε την εξουσία λέγοντας "δεν εμπιστεύομαι το κράτος". Και όχι απλώς το είπε. Το έκανε. Κατάργησε υπουργεία. Πάγωσε μισθούς δημοσίων υπαλλήλων. Έκοψε κρατικές επιδοτήσεις σε μεταφορές, ενέργεια και πανεπιστήμια. Και τι έγινε; Έγινε το απόλυτο χάος; Όχι. Έγινε φασαρία. Όπως σε κάθε οργανισμό που περνά αποτοξίνωση. Αυτό που στην Ελλάδα θα χρειαζόταν δέκα επιτροπές, δύο δημόσιες διαβουλεύσεις και μια Ανεξάρτητη Αρχή με πρόεδρο...