Υπάρχει κάτι βαθύτερο πίσω από τις ανακοινώσεις φοροελαφρύνσεων που σχεδόν ταυτόχρονα προωθούν στην Αθήνα, στη Ρώμη, στη Λισσαβώνα και στη Λευκωσία. Οχι, δεν είναι μόνο η καλή διάθεση των κυβερνήσεων. Ούτε μια ξαφνική στροφή προς την κοινωνική δικαιοσύνη. Είναι κάτι πιο ουσιαστικό. Ο Νότος αποφάσισε επιτέλους να υπερασπιστεί αυτή τη φορά όχι τους πιο αδύναμους, τους εργαζομένους του βασικού μισθού, αλλά τη μεσαία τάξη του, γιατί συνειδητοποίησε ότι αν αυτή καταρρεύσει, τότε καταρρέει και η οικονομία. Ετσι ενισχύονται σχεδόν οριζόντια στους νέους προϋπολογισμούς των συγκεκριμένων χωρών αυτοί που πληρώνουν τους περισσότερους φόρους και πιέστηκαν αναλογικά περισσότερο από την κρίση διαρκείας. Ο καθένας το κάνει με τον τρόπο του και ανάλογα με τις αντοχές της οικονομίας του. Στην Ιταλία που, παρά τη βελτίωση, το ταμείο είναι μείον, η Τζόρτζια Μελόνι αποφάσισε να φορολογήσει τράπεζες και ενεργειακές εταιρείες με 5 δισ. ευρώ προκειμένου να...