Όσοι από εμάς προσπαθούμε να αποκωδικοποιήσουμε τα κοινωνικά ρεύματα της εποχής μας, παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να εκδηλώνεται ένας έντονος αντιεπιστημονισμός στην κοινωνία, με συμπολίτες μας που είναι πολύ πιο πρόθυμοι να πιστέψουν κάθε παράλογο αφήγημα και συνωμοσιολογία, παρά να εμπιστευτούν τις αναλύσεις καταξιωμένων επιστημόνων. Το είδαμε να συμβαίνει κατά την περίοδο της Πανδημίας, με τα εμβόλια, το είδαμε να συμβαίνει με την εγκατάσταση αιολικών πάρκων, το είδαμε να συμβαίνει και στο τραγικό δυστύχημα των Τεμπών, με ιστορίες για παράνομο εύφλεκτο φορτίο, ή λαθραία καύσιμα του ΝΑΤΟ, ή πυρηνικά όπλα, ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθένα που διέδιδε μια ευφάνταστη ιστορία. Εμπιστευθήκαμε ανθρώπους χωρίς κανένα τυπικό προσόν και καμία εμπειρία στο αντικείμενο, να μας ζωγραφίσουν δεξαμενούλες καυσίμων πάνω σε γραφικά με τρένα στις ειδήσεις, με την παρακίνηση κάποιων αστέρων της τηλεδημοσιογραφίας. Αυτό όμως που έγινε...