Όταν το 1989 κατέρρευσε ο λεγόμενος υπαρκτός σοσιαλισμός, σε Σοβιετική Ένωση και Ανατολική Ευρώπη, κάποιοι δεν είδαν τα προβλήματα, που παρουσίαζε το δυτικό σύστημα διακυβέρνησης αυτό της αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης μέσω των Κοινοβουλίων. Θεώρησαν ότι οδεύουμε σε έναν κόσμο χωρίς τις αντιπαραθέσεις των δύο κόσμων του παρελθόντος και άφησαν τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες να πορεύονται με τις συνταγές του παρελθόντος, χωρίς να διαβλέπουν τα σημάδια κόπωσης, αλλά και στρέβλωσης από αδίστακτους λαϊκιστές και κάθε λογής πολιτικούς τυχοδιώκτες. Του Τάσου Παπαδόπουλου Έτσι φτάσαμε να θεωρούνται δημοκρατίες, χώρες που φυλακίζουν αναίτια τους πολιτικούς τους αντιπάλους και το χειρότερο να προχωρούν κάποιοι, χωρίς αντίδραση από τους λεγόμενους διεθνείς οργανισμούς, στην φυσική τους εξόντωση. Αυτοί οι ηγέτες, παρά την ύπαρξη κοινοβουλίων και δικαστικών αρχών, λειτουργούν με βάση την αρχή του ενός ανδρός, που αποφασίζει και διατάσσει επί...