Ο 20ός αιώνας πλησίαζε στο τέλος του, όπως και οι ζωές των ανθρώπων που κάθονταν μπροστά μου. Ήταν εκεί με τα αντιανεμικά και τις φόρμες τους, συνταξιούχοι σε ένα κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων στο Λος Άντζελες, ή σε μια συνάντηση της λέσχης "Γκρίνβιλ Μισισιπί" στο Σικάγο, ή σε ένα γεύμα στο υπόγειο μιας εκκλησίας Βαπτιστών στο Μπρούκλιν. Ήταν οι άνθρωποι που ήλπιζα να πείσω να μου μιλήσουν για ένα βιβλίο που θα έγραφα για το πώς διαμόρφωσαν οι ίδιοι την ιστορία - κατά τη "Μεγάλη Μετανάστευση". Μόνο που η "επισημότητα" των συναντήσεων δεν βοηθούσε. Η Ιστορία δεν εξελίσσεται πάντοτε σύμφωνα με τις αδρές γραμμές του Νόμου. Συχνά γεννιέται στις ταλαιπωρημένες καρδιές των ανθρώπων που λαχταρούν ελευθερία. Η Ιστορία δεν έχει ημερομηνία έναρξης ή λήξης. Είναι η ροή της ανθρωπότητας που ενεργεί σύμφωνα με την εσωτερική της βούληση. Οι άνθρωποι αυτοί ανήκαν στο μεγαλύτερο -ίσως- μεταναστευτικό κύμα στην ιστορία αυτής της χώρας: την αυτομόληση 6...