Του Ηλία Παπαγεωργιάδη Ένα από τα... χιλιάδες περιστατικά Πριν από μερικά χρόνια ένας γνωστός του αδερφού μου είχε φτιάξει ένα μαγαζί σε κεντρικό σημείο της Αθήνας. Δεν ασχολήθηκε σοβαρά για να το δουλέψει και αποφάσισε να το πουλήσει. Με πήρε τηλέφωνο με ύφος χιλίων καρδιναλίων... - "Ηλία, πουλάω το μαγαζί" Η: "Με το καλό" - "Αν μου βρεις κάποιον..." Η: "... δεν είμαι μεσίτης" - "Αν όμως μου βρεις, θα πάρεις 15.000 Ευρώ. Το πουλάω 135.000" Η: "Μου έχεις πει ότι έβαλες 45.000, είσαι έτοιμος να το κλείσεις, γιατί δεν ψάχνεις κάτι πιο πιο ρεαλιστικό;" - "Τόσα χρόνια στη Ρουμανία και δεν έμαθες να κλείνεις συμφωνίες! Τις δουλειές δεν τις χαρίζεις, τις χρυσοπουλάς..." Η: "... ή σου μένουν αμανάτι και τις κλείνεις χωρίς να πάρεις τίποτε" συμπλήρωσα, του ευχήθηκα καλή επιτυχία και ολοκλήρωσα τη σύντομη συνομιλία μας. Παρά το ότι στη συνέχεια έριξε τη ζητούμενη τιμή πολύ πιο κάτω, δεν κατάφερε να πουλήσει το μαγαζί και το έκλεισε, χωρίς να...