Του Ανδρέα Μήλιου Αν έπεφτε κανείς σε κώμα την περίοδο της δεύτερης κυβερνητικής θητείας του Κ. Σημίτη και ξυπνούσε σήμερα θα νόμιζε πως δεν πέρασε ούτε μια μέρα. Τα διακυβερνητικά χαρακτηριστικά εκείνης της περιόδου, όπως η απώλεια κυβερνητικού προσανατολισμού, η πολιτική αδράνεια, η διαχειριστική ανεπάρκεια και αλαζονεία του πολιτικού προσωπικού, ο κομματικός πελατειασμός, τα κυβερνητικά σκάνδαλα και ένας πρωθυπουργός, παντελώς ανυποψίαστος για την ποιότητα των στελεχών που τον περιβάλλουν, να κοπιάζει μάταια να πείσει ότι έχει καλές προθέσεις και ότι διαθέτει λειτουργικό σύστημα στιγματοθέτησης και ορθής πορείας, κυριαρχούν όπως τότε και σήμερα στο θολό και γκρίζο πολιτικό σκηνικό. Όταν ο λαός έδωσε στον κ. Κ. Μητσοτάκη την ψήφο του για μια δεύτερη θητεία, προσδοκούσε συνέχιση της κατά γενική ομολογία επιτυχημένης πρώτης θητείας με μεγαλύτερη ορμή, ταχύτητα, διαφάνεια, αξιοκρατία και εμπειρογνωμοσύνη. Προσδοκούσε πως το αίσθημα της...