Του Μανόλη Καψή Υπάρχουν πολλές δικαιολογίες. Ένα, ότι ήταν πολύ απασχολημένος. Κοτζάμ πρωθυπουργός ήταν, τι να πρωτοκάνει. Ένα άλλο ενδεχόμενο είναι ο πρώην πρωθυπουργός να μυρίζεται αμέσως τις θεσμικές και γεωπολιτικές κρίσεις, να του διαφεύγουν όμως οι οικονομικές. Δεν είναι όλοι για όλα. Ο Κώστας Καραμανλής βλέπει μπροστά. Μυρίζεται τις κρίσεις που έρχονται. Και αυτό για έναν πολιτικό είναι προσόν, όπως και να το κάνεις. Να, πρόσφατα, προειδοποίησε ότι η έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς και στην κυβέρνηση, που πιστοποιείται από τις έρευνες της κοινής γνώμης, οδηγεί σε θεσμική κρίση, η θεσμική κρίση οδηγεί σε πολιτική κρίση και όπως συμβαίνει (λέει) συχνά στην Ελλάδα, η πολιτική κρίση μετατρέπεται σε γεωπολιτική, εθνική κρίση. Όλες τις κρίσεις τις μυρίστηκε. Ένα περίεργο πράγμα όμως. Η μόνη κρίση που δεν μυρίστηκε ο Κώστας Καραμανλής ήταν η μεγαλύτερη κρίση που βίωσε η Ελλάδα από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά, και που όλως...