Του Γεωργίου Ι. Μάτσου* Μέχρι σήμερα γνώριζα μόνον μία δημοσιευμένη πρωτογενή μαρτυρία για την ευχερή δυνατότητα της Ελλάδας να καλύψει από τις αγορές τις δανειακές της υποχρεώσεις για το 2010, χωρίς να χρειάζεται να υπαχθεί σε Μνημόνιο. Η μαρτυρία ανήκει στον τότε ρεπόρτερ του Capital, Γ. Αγγέλη : " Το πρώτο δίμηνο του 2010 και ενώ το ΥΠΟΙΚ είχε επιτυχώς προχωρήσει σε ομολογιακές εκδόσεις με δηλωμένη την προθυμία των primary dealers να καλύψουν και τις επόμενες που είχαν προγραμματισθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες διαχείρισης δημόσιου χρέους, η κυβέρνηση όπως είναι γνωστό στράφηκε αλλού... Και η ευκαιρία χάθηκε. Η συνέχεια είναι γνωστή. ". Έχουμε ήδη τεκμηριώσει εκτενώς με πλήθος άλλων αδιαμφισβήτητων στοιχείων, πώς καταστράφηκε η ελληνική πιστοληπτική ικανότητα το 2009-2010. Όμως οι πρωτογενείς μαρτυρίες ανθρώπων που βίωσαν την κατάσταση, έχουν αυτοτελή αξία. Αν είχε γίνει η "μία και μόνη εξεταστική για το πώς μπήκαμε στο Μνημόνιο"...