Του Επαμεινώνδα Κορώνη* Όταν ο αισιόδοξος Fukuyama προέβλεπε το φιλελεύθερο τέλος της ιστορίας και οι θεωρητικοί του φιλελευθερισμού πανηγύριζαν την παγκόσμια οικονομία... σίγουρα δεν περίμεναν την επέλαση του οικονομικού εθνικισμού. Αλλά αυτό ζούμε πλέον. Τι προσπαθούν να πετύχουν αυτοί οι αντιδραστικοί και συνήθως αυταρχικοί ηγέτες για τις χώρες τους; Το τρίπτυχο του οικονομικού εθνικισμού συνοψίζεται εύκολα: εθνική αυτάρκεια, δημιουργία κρατικών κολοσσών και πολιτική και νομισματική ρύθμιση της αγοράς. Και οι τρεις αυτοί άξονες είναι ακριβώς στον αντίποδα της φιλοσοφίας που οδήγησε τον μεταπολεμικό κόσμο στην εποχή της μελαγχολικής ευημερίας, όπως την χαρακτήρισε ο Μπρυκνέρ. Ανταγωνίζονται την παγκοσμιοποίηση, τον ελεύθερο ανταγωνισμό και την ρύθμιση από ανεξάρτητους θεσμούς και Κεντρικές Τράπεζες. Στο μυαλό του οικονομικού εθνικιστή κυριαρχεί η αντίληψη ότι με τις κατάλληλες εσωτερικές και ελεγχόμενες μεταρρυθμίσεις μια οικονομία...