Του Άγη Βερούτη Με την ευκαιρία της σεζόν των καλοκαιρινών διακοπών, ακούμε σε καθημερινή βάση για τις εξωσυμπαντικές χρεώσεις που ζητούν για την ενοικίαση μιας ομπρέλας και δύο σεζλόνγκ (ως €200 το σετ στην πρώτη σειρά και €50 στην τρίτη - άκουσα - στη Χαλκιδική) οι ενοικιαστές των παραλιών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά προσφάτως και στην Ιταλία. Ας δούμε όμως αρχικά το σκεπτικό του γιατί να προσφέρει προς ενοικίαση μέρος μιας παραλίας ένας δήμος ή μια επιχείρηση εκμετάλλευσης δημόσιας περιουσίας; Το σκεπτικό είναι σχετικά απλό, και βασίζεται στη λογική ότι δεν είναι ούτε θεμιτό ούτε αποδοτικό να ασχολείται το ίδιο το κράτος με τη διαχείριση των παραλιών και των μπιτς μπαρ. Για αυτό, τις ενοικιάζει για τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν σε ιδιώτες. Εκείνοι επενδύουν σε καρέκλες και ομπρέλες, πληρώνουν μεσοσταθμικά ένα ποσόν €20.000 - €50.000 τη σεζόν ενοίκιο στον δήμο ή στο ταμείο διαχείρισης, και μετά αρχίζουν τα τσιφτετέλια. Δεδομένου...