Όπως μία βουτιά η διαδικασία της εσωτερικής αναμόχλευσης, ισούται με την αναμέτρησή μας απέναντι στον καθρέφτη και το νέο μας "βάπτισμα" αφότου βγούμε στην επιφάνεια. Η αναζήτηση του εαυτού μας και του προσδιορισμού του περιβάλλοντος κόσμου μας εξακολουθεί να ενυπάρχει έπειτα από αυτή την καταβύθιση, με μία ίσως πιο ανησυχητική ματιά δεδομένου ότι η ανθρώπινη ύπαρξη διασχίζει έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, αναζητώντας σταθερές που θα εφοδιάσουν για την αντιμετώπιση της στείρας πραγματικότητας και ενός "κόσμου που γέρνει, γκρεμίζεται" (από τον "Άμλετ" του Σαίξπηρ). Απέναντι σε αυτόν αμύνεται η σκέψη, και ο τρόπος σκέψης είναι η διαφορετική ματιά καθενός μας, η ματιά με την οποία ερμηνεύουμε τον κόσμο. Η σκέψη προοδεύει και η ψυχή ανάγεται σε ανώτερο επίπεδο σαν έρχεται αντιμέτωπη ή "συναναστρέφεται" με αποκυήματα της Τέχνης, ειδεμή όταν αυτά μας καλούν να "σκύψουμε" επάνω τους και να τα αφουγκραστούμε. Ένα τέτοιο έργο τέχνης είναι η...