Σε όλο το διάστημα που βρέθηκα στην Αυστραλία δύο θέματα κυριαρχούσαν στην ειδησεογραφία των ημερών. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις των σχέσεων της χώρας με την Κίνα και τις ΗΠΑ (λόγω ασφαλώς και της συνόδου του ASEAN, των χωρών του Συμφώνου της ΝοτιοΑνατολικής Ασίας, στην Κορέα) ήταν το ένα. Το άλλο αφορούσε την επιτυχή απαγκίστρωση της χώρας από τις συμφωνίες για το κλίμα, που της επέβαλαν τον εξωπραγματικό στόχο εξασφάλισης μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (Νετ Ζero) στο κοντινό μέλλον. Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου Στο πρώτο ζήτημα η Αυστραλία είχε την υποχρέωση να παίζει τον ρόλο του εξισορροπιστή. Από την μία πλευρά σε στενή συνεργασία με τις ΗΠΑ, την Βρετανία και τον Πρόεδρο Τράμπ δημιουργεί, στα πλαίσια του ΑUKUS, ένα πλέγμα αμυντικών σχέσεων - με κορυφή του δόρατος τα μαχητικά πυρηνικά υποβρύχια - με στόχο την αποτροπή και τον έλεγχο κάθε Κινεζικής πρωτοβουλίας στην περιοχή. Από την άλλη προσπαθεί να οικοδομήσει, μέσω στενής...