Είναι δυνατόν ένα σύνθημα που ηττήθηκε στην κάλπη να επικρατήσει στην Ιστορία; Αν το πολιτικό αφήγημα είναι λιγότερο προϊόν αριθμητικής και περισσότερο κατασκευή ενός κοινού πλαισίου, τότε το "Μένουμε Ευρώπη" αποτελεί παράδοξο. Ηττήθηκε με 61% στο δημοψήφισμα του 2015, αλλά δέκα χρόνια μετά μοιάζει να έχει κερδίσει τον πόλεμο. Πώς εξηγείται αυτή η αντιστροφή νοήματος; Και τι λέει για την ιδιοσυγκρασία του ελληνικού πολιτικού πολιτισμού; Το σύνθημα "Μένουμε Ευρώπη" γεννήθηκε μέσα στην ασφυξία, μια απόπειρα να διατυπωθεί όχι μια ιδεολογία αλλά μια κραυγή επιβίωσης. Σε αντίθεση με τα μεγάλα, φορτισμένα οράματα της Αριστεράς, δεν κουβαλούσε υποσχέσεις ανατροπής ή κοινωνικής δικαιοσύνης· κουβαλούσε το βάρος μιας ευρωπαϊκής επιλογής χωρίς ρομαντισμούς, χωρίς επαναστατικές υπερβάσεις, χωρίς άλλη εναλλακτική. Ήταν, εντέλει, το σύνθημα όσων δεν είχαν την πολυτέλεια της πλάνης. Και ίσως γι' αυτό επιβίωσε περισσότερο απ' όσο άντεξε το κοινό του...