Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού απέτυχε να ξανασυστηθεί στο πολιτικό σκηνικό ως μετανοούσα Μαγδαληνή με δάκρυα μεταμέλειας για την κωλοτούμπα του 2015, επιστρέφει στον γνώριμο ρόλο του: αυτόν του θολωτή των νερών και της καταγγελτικής πολυλογίας. Όταν δεν έχει κάτι ουσιαστικό να πει, κατασκευάζει έναν εχθρό και μια θεωρία συνωμοσίας για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Η τελευταία του "αποκάλυψη" είναι το αίτημα να δοθούν στη δημοσιότητα τα... ανύπαρκτα πρακτικά της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στις 6 Ιουλίου 2015. Ενώ γνωρίζει πολύ καλά -διότι ήταν παρών- πως, με πρόταση του Σταύρου Θεοδωράκη και συναίνεση όλων, δεν τηρήθηκαν πρακτικά, προσποιείται άγνοια και ζητά να "δημοσιευτεί το τίποτα". Τι κάνει λοιπόν; Ρίχνει λάδι στη φωτιά, για να ξαναζεστάνει το αφήγημα πως "όλοι μαζί τα κάναμε", μπας και ξεχάσουμε ποιος έβαλε τη χώρα στον γύψο των capital controls. Τι επιδιώκει: Ιστορική αναθεώρηση: Προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, ώστε να...