Αν πάρει κανείς τοις μετρητοίς όσα ακούγονται και γράφονται για το νομοσχέδιο Κεραμέως, θα πιστέψει ότι η σημερινή Ελλάδα δεν διαφέρει από τις παλιές Πολιτείες του Αμερικάνικου Νότου, όπου ξυπόλυτοι και πεινασμένοι σκλάβοι μάζευαν βαμβάκι κάτω από την επίβλεψη έφιππων επιστατών που κράδαιναν τα μαστίγια τους. Κι αν πιστέψει κανείς όσα ακούγονται και γράφονται για την υπόθεση της πλατείας Συντάγματος, θα νομίσει ότι η Αθήνα δεν βρίσκεται στο 2025, αλλά στο 1967, την επόμενη της επικράτησης των Συνταγματαρχών. Αυτές οι υπερβολές την φάγανε την αντιπολίτευση το 2019-23, αυτές θα την φάνε και τώρα. Προφανώς, δεν έχουμε την καλύτερη κυβέρνηση που πέρασε ποτέ από την χώρα, σίγουρα όμως έχουμε την μακράν χειρότερη αντιπολίτευση των μεταπολιτευτικών δεκαετιών. Οι άνθρωποι είναι εκτός τόπου και χρόνου. Φωνάζουν για "εργασιακό μεσαίωνα" ή για "παράδεισο εργοδοτικών εκβιασμών και αυθαιρεσιών", την στιγμή που οι εργοδότες ψάχνουν με το κιάλι να...