Του Άγη Βερούτη Με αφορμή το χθεσινό άρθρο "Γιατί πρέπει να διαφυλάξουμε τη συμμαχία Ελλάδας-Ισραήλ;", ορισμένες από τις επιστολές αναγνωστών που έλαβα, δίνουν προτεραιότητα στην "ανθρωπιστική" φιλοπαλαιστινιακή οπτική του θέματος, a priori καταδικάζοντας το συμπέρασμα του άρθρου, αδιαφορώντας για τα στρατηγικά οφέλη που δρέπουν Ελλάδα και Ισραήλ από την αλληλοπροσέγγισή τους. Κάποιοι αμφέβαλαν και για το αν είμαι Άνθρωπος ή απλά "νεοφιλελεύθερος". Τους διαβεβαιώ ότι όντως είμαι ΚΑΙ άνθρωπος ΚΑΙ φιλελεύθερος! Σε άλλες πάλι επιστολές, αναγνώστες επαυξάνουν την στρατηγική αναγκαιότητα της συμμαχίας των δυο λαών, αντίθετα στις πρώτες, αποφεύγοντας όμως τελείως να σχολιάσουν τα τεκταινόμενα στη Γάζα. Σταθμίζω ως ενδιαφέρον, το ότι έλαβα μηνύματα μόνο από τις δυο άκρες του φάσματος και καθόλου από τη μέση. Κανείς π.χ. δεν μου έγραψε "Ίσως να φανεί κάποια στιγμή αρκετά χρήσιμη η συμμαχία, αλλά όχι και στρατηγική." ούτε "Εντάξει δεν είναι...