Του Χρήστου Χωμενίδη "Για ένα πολύ φθηνότερο Μαϊάμι πρόκειται!" μου λέει ο διπλανός μου στο λεωφορείο προς το αεροπλάνο. Μου πέφτουν τα αυτιά. Λες να έχει δίκιο αυτός ο Καλιφορνέζος έμπορος μαύρης εργασίας; - εφοδίαζε, με είχε ενημερώσει μόλις προηγουμένως, επιχειρήσεις με αδήλωτους Μεξικάνους, ψήφισε ενθουσιασμένος Τραμπ επειδή του φάνηκε αλάνι σαν και του λόγου του, του βγήκε όμως αντιμετανάστης και τον έτσουξε... Εάν δεν τον είχε τσούξει, θα πήγαινε διακοπές στο κανονικό Μαϊάμι. Από το οποίο εγώ ποτέ δεν θα περνούσα ούτε απ'έξω. Πόσο δε μάλλον από μιά απομίμησή του, που ονομάζεται Καρταχένα ντε Ίντιας και της οποίας την ύπαρξη μέχρι πριν από λίγες μέρες αγνοούσα. "Δεν φτάνει που πιάνεις κουβέντα με τον κάθε τυχαίο, τον παίρνεις και στα σοβαρά;" με καθησυχάζει η Άνα με ένα νι, που κάτι παραπάνω ξέρει ως Κολομβιανή. "Θα τρελαθείς με την Καρταχένα. Σου το υπογράφω. Είναι καλλονή." Η πτήση από την Μπογκοτά διαρκεί μιάμιση ώρα.