"Θυμάμαι τις καλοκαιρινές νύχτες στον κήπο του σπιτιού μας στα Γιάννενα, ο Νίκος να διηγείται, με τη συνοδεία του γκιώνη, σε μένα και την αδελφή μου την ταινία που είχε δει την προηγουμένη (οι μικροί απαγορευόταν, αυστηρά, να πάνε σινεμά). Συχνά χάνομαι και γυρνάω πίσω σε εκείνα τα χρόνια, τότε που όλα ήταν μπροστά μας και τα ζούσα μέσα από τις διηγήσεις του αδελφού μου... ήταν σπουδαίος παραμυθάς". Άγνωστες ιστορίες του Νίκου Χουλιαρά, του ξεχωριστού δημιουργού, που γνώριζε ν' αφηγείται εξίσου καλά στη ζωγραφική, στο γραπτό και το τραγούδι, ξετυλίγει ο αδελφός του Γιώργος Χουλιαράς, επίσης σημαντικός δημιουργός και δάσκαλος για πολλά χρόνια στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Ακολουθώντας τα χνάρια του μεγάλου αδελφού, άφησε τα Γιάννενα για την Αθήνα κι έγινε κι αυτός γλύπτης. Παρά τη διαφορά της ηλικίας που τους χώριζε (7 χρόνια), είναι από τους λιγοστούς που έζησαν ώς το τέλος τον άνθρωπο "πίσω από τη σκιά". Κι έτσι όπως τους βλέπω...