Η επεισοδιακή ανάληψη της καγκελαρίας από τον Φρίντριχ Μερτς ολοκληρώθηκε, πολλά ερωτήματα όμως παραμένουν ανοιχτά. Τι ήθελαν να πετύχουν οι "αποστάτες"; Να δώσουν ένα μάθημα στον Μερτς - ή και στον Κλίνγκμπαϊλ - που δεν τους τίμησε με θέσεις-κλειδιά; Ή να δείξουν με έμφαση πόσο πολύ "μετράνε" και επομένως ότι θα πρέπει να τους έχουν από κοντά στη συνέχεια; Όποια και αν ήταν τα κίνητρά τους, ένα είναι βέβαιο: σε μία περίοδο πρωτοφανούς πολιτικής αστάθειας, έπειτα από ολόκληρες εβδομάδες διαπραγματεύσεων on και off the record, εκείνοι προτίμησαν να προτάξουν το "εγώ" τους, πετυχαίνοντας έτσι ένα σοβαρό πλήγμα στη νέα κυβέρνηση, προτού καν αυτή ξεκινήσει το έργο της. Και σε αυτό παρέλειψαν φυσικά να υπολογίσουν πως ενδεχόμενη αποτυχία της κυβέρνησης (τους) και κατ' επέκταση των συστημικών κομμάτων του ευρύτερου κέντρου αποτελεί καταδίκη τόσο για τις δικές τους φιλοδοξίες τους όσο και για τη γερμανική και ευρωπαϊκή δημοκρατία. Πολλοί...