Με την κατάθεση στη Βουλή του Προσχεδίου Προϋπολογισμού του Κράτους για την επόμενη χρονιά, ξεκινά ο κύκλος συζήτησης επί των δημοσιονομικών πραγμάτων. Κανονικά, θα έπρεπε να προσελκύει την πλήρη προσοχή όλων των κομμάτων και εξίσου υμών των δημοσιογράφων. Και όμως αυτό δεν συμβαίνει. Προφανώς γιατί τα δημοσιονομικά δεν αποτελούν πρώτιστο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας. Δεν διατρέχει πλέον το κράτος κανέναν εμφανή κίνδυνο και όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η οικονομία "τσουλάει" ωραία και άνετα. Με αποτέλεσμα, όταν μιλάμε για τα προβλήματα στα οικονομικά να αναφέρονται η ακρίβεια (από όλους), οι αμοιβές (από τους μισθωτούς), οι επενδύσεις (από τους σκεπτικιστές), οι ώρες εργασίας (από τους συνδικαλιστές), η παραγωγικότητα (από τους βολονταριστές), άντε και το... παραγωγικό μοντέλο (από τους εντυπωσιοθήρες). Η ανεργία, κάποτε το Νο1 πρόβλημα, έχει δώσει τη θέση του στην έλλειψη "εργατικών χεριών", που μόνον η τόσο "μισητή"...