Υπάρχει μια ιδιαίτερη, σχεδόν μυστική αξία στο πορτραίτο. Πέρα από το να αποτυπώνει ένα πρόσωπο με τη συγγενική ή ιστορική του βαρύτητα, ενεργοποιεί εκείνη τη λεπτή, αθέατη ύλη που κουβαλά ο θεατής μέσα του. Το πορτραίτο ζει όσο επενδύουμε σε αυτό το βλέμμα μας, ακόμη και σε πείσμα του χρόνου που έχει κάνει πια το πρόσωπο του μοντέλου "ιστορία". Τότε είναι που αρχίζει το αληθινό παιχνίδι. Στα δωμάτια της Βίλας Μπιάνκα, στο κτίριο-κόσμημα της Δημοτικής Πινακοθήκης στη Θεσσαλονίκη, τα έργα της συλλογής του Ιορδάνη Κοτζαϊβάζογλου βρήκαν το "σπίτι" τους. Η παρουσίαση της συλλογής, κυρίως πορτραίτα που φιλοτέχνησαν καταξιωμένοι και νεότεροι στα χρόνια δημιουργοί, έχει δημιουργήσει μια συνθήκη που δεν είναι στενά προσωπική. Η βίλα χτίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα, σε σχέδια του Πιέτρο Αρριγκόνι, για να στεγάσει την οικογένεια του Ιταλοεβραίου βιομήχανου Ντίνο Φερνάντεζ Ντίαζ. Ο πόλεμος σήμανε την άγρια φυγή των ανθρώπων, αλλά η...