Ο κίνδυνος αποτελεί σύμφυτο παράγοντα της επιχειρηματικότητας, καθώς θέματα που απασχολούν τις εταιρείες είναι το ποια ανταπόκριση θα έχουν τα προϊόντα τους στους καταναλωτές, πώς θα αντιδράσουν οι ανταγωνιστές τους, αν θα αυξηθούν υπέρμετρα οι τιμές των πρώτων υλών τους, αν θα συνεχίσουν να συνεργάζονται με βασικούς προμηθευτές τους και τόσα άλλα. Στους "παραδοσιακούς" αυτούς επιχειρηματικούς κινδύνους ήρθαν κατά την προηγούμενη δεκαετία να προστεθούν στην Ελλάδα και πολλοί άλλοι: Τα εισοδήματα των νοικοκυριών μειώνονταν κατακόρυφα, η βιωσιμότητα των τραπεζών ήταν ιδιαίτερα αμφίβολη, οι καταθέσεις πολιτών και επιχειρήσεων κινδύνευσαν άμεσα με κούρεμα και η αξιοπιστία του Ελληνικού Δημοσίου είχε φτάσει στο ναδίρ. Αυτή η δεύτερη κατηγορία των κινδύνων έχει σήμερα εξαλειφθεί. Το Ελληνικό Δημόσιο δανείζεται με χαμηλότερο επιτόκιο σε σχέση με Γαλλία και Ιταλία και με spread έναντι της Γερμανίας που είναι ανάλογα της προ κρίσης περιόδου.