Θυμάστε που στο αποκορύφωμα της κρίσης, υπήρχαν πάμπολλα μαγαζιά στην Αθήνα που πουλούσαν ρούχα-φίρμες, με το κιλό; Τα ξεχάσαμε μάλλον, κι ας έχει περάσει μόλις μία δεκαετία. Έμπαιναν όσοι ή όσες διέθεταν λίγο ρευστό κι αγόραζαν με 15 ευρώ, ένα κιλό με φορέματα, μπλουζάκια, ταγιέρ ή παλτά, που πριν τον καιρό της ευμάρειας το καθένα τους έκανε ένα χιλιάρικο. Τότε υπήρξαν πολλοί που τράβηξαν τα μαλλιά τους, καταλαβαίνοντας τι (δανεικές) περιουσίες είχαν ακουμπήσει σε μπουτίκ και γκλαμουράτα μαγαζιά, για να αποκτήσουν κομμάτια που είχαν καταντήσει φθηνότερα κι από τα σφουγγαρόπανα. Γιατί τα γράφω αυτά; Διότι έχω την εντύπωση ότι οδεύουμε ραγδαίως (και ηλιθίως) προς την ίδια ακριβώς κατάσταση που ζούσαμε το 1990 μέχρι το 2007-8. Ρίξτε μια ματιά στις βιτρίνες του κέντρου της Αθήνας ή των μεγάλων εμπορικών κέντρων, αλλά και σε ηλεκτρονικά καταστήματα περιωπής και θα διαπιστώσετε ότι ξαναμπήκαμε στο ίδιο ακριβώς mood, που λένε και στο χωριό...