Η ομορφιά στην Τέχνη συνάδει με την αρμονία και μαγνητίζει τον αμφιβληστροειδή. Με τη σειρά του αυτός κινητοποιεί το χέρι, πιάνει την πένα και γράφει όσα γεννιούνται εντός κατά την παρατήρηση των έργων. Όπως παρακάτω ο Μάνος Στεφανίδης στοχάζεται για τη ζωγραφική με αφορμή την έκθεση του Liang Yonggang στο Ζάππειο, με τίτλο "Nature's Growth, Harmonious Diversity". Το γεγονός περιλαμβάνει έργα ζωγραφικής από έναν δάσκαλο στη Σχολή της Σανξί. Ο στοχασμός του Στεφανίδη Να πως θα όριζα το κλασικό. Ως εκείνη τη μορφή τέχνης, πέρα και μακριά από θεωρίες ή καλλιτεχνικά κινήματα, της οποίας η διάρκεια - πιο σωστά, η αντοχή της στα μάτια ενός συνεχώς εναλλασσόμενου κοινού - την καθιστά συνεχώς μοντέρνα. Προσωπικά είμαι οπαδός εκείνου του μοντέρνου που δεν φιλοδοξεί να είναι εφήμερο αλλά διαχρονικό. Δηλαδή κλασικό. Έτσι, σκέφτομαι πως οφείλουμε πάντα να επιστρέφουμε στο κάλλος. Το απόλυτο κάτοπτρο του μέσα ουρανού. Ώστε να χωρέσει πάλι μέσα μας...