Μέσα στον σπαρταριστό αχό του αριστερού τσουρομαδήματος που συνοδεύει την Τσιπρική "Ιθάκη", μας διαφεύγει ίσως το γεγονός ότι ζούμε ένα πρωτοφανές πολιτικό πείραμα. Σύμφωνα με την πολιτική μυθολογία, για να γίνει κάποιος πραγματικός ηγέτης, πρέπει προηγουμένως να γίνει πατροκτόνος. Το παιδί θυσιάζει τον πατέρα του, στον βωμό της ηγετικής του ενηλικίωσης. Σήμερα, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας, παρελαύνει το ακριβώς ανάποδο. Κάποιος που ήταν αναγνωρισμένος ηγέτης και γκρεμίστηκε, αποπειράται να αναστηλωθεί σκοτώνοντας τα παιδιά του. Βεβαίως, η συμβολική πατροκτονία συμβαδίζει με την φυσιολογική φορά των ανθρώπινων πραγμάτων. Ο γόνος σκοτώνει τον πατέρα που τον ενέπνευσε και τον ανέδειξε, αποδεικνύοντας (εντός του, αλλά και στα μάτια των οπαδών) την δική του ιστορική αυτονομία. Κόβει βίαια τον πατρικό λώρο, ως προϋπόθεση για να ξεκινήσει τη διάνοιξη του δικού του προσωπικού δρόμου. Ο ίδιος ο Τσίπρας άλλωστε, ξέρει από πατροκτονίες.