Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Δύση υιοθέτησε το σύνθημα "Ποτέ Ξανά" ως ηθική υπόσχεση απέναντι στη μνήμη του Ολοκαυτώματος. Για τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς αυτό ήταν περισσότερο μια φράση που συνόδευσε την πολιτική στήριξη προς το Ισραήλ, κυρίως εκ μέρους των Ηνωμένων Πολιτειών. Για τους ίδιους τους Ισραηλινούς όμως, το "Ποτέ Ξανά" δεν υπήρξε ποτέ απλώς μια ρητορική διακήρυξη· ήταν όρκος ύπαρξης. Από αυτήν την οπτική πηγάζει η διαφορά αντίληψης. Οι Εβραίοι γνώριζαν ότι για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά μια τέτοια τραγωδία, η ομογένεια έπρεπε να είναι ισχυρή και αφοσιωμένη στην υπεράσπιση των συμφερόντων του Ισραήλ όπου κι αν βρισκόταν. Έπρεπε να δοθεί πολιτισμική και κοινωνική μάχη ενάντια στον αντισημιτισμό. Και, πάνω απ' όλα, το κράτος του Ισραήλ έπρεπε να είναι στρατιωτικά, πολιτικά, και διπλωματικά πανίσχυρο, ώστε να μην ξαναβρεθεί η πολιτική οντότητα των Εβραίων στο έλεος των εχθρών της. Η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου υπήρξε...