37 χρόνια πριν, το μακρινό 1988, ο Ανδρέας Παπανδρέου συγκάλεσε μια σύσκεψη του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ με αντικείμενο την εκτίμηση της τότε πολιτικής κατάστασης. Το ΠΑΣΟΚ κυβερνούσε ήδη 7 χρόνια και η φθορά φαινόταν πια μη αναστρέψιμη με την αλαζονεία, την εκτεταμένη διαφθορά και την επιδείνωση όλων των οικονομικών δεικτών, να ρίχνουν βαριά τη σκιά τους και να προδιαγράφουν την επερχόμενη ήττα. Μετά τους δελφίνους της τότε τρόικας και τα υπόλοιπα πρωτοκλασάτα στελέχη, μίλησε στο τέλος και η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη λέγοντας κάτι που έμελλε να μείνει στην ιστορία: -Πρόεδρε νομίζω πως δεν αρέσουμε πια. Ήταν μια διαπίστωση απλή μεν στη σύλληψή της που απεικόνιζε όμως ακριβώς την πραγματικότητα, περιγράφοντας εύστοχα την ουσία του προβλήματος. Όταν ειπώθηκε αυτό, το ΠΑΣΟΚ, παρ'ότι υπολειπόταν δημοσκοπικά της Νέας Δημοκρατίας, κατέγραφε ποσοστά της τάξεως του 40%, παραμένοντας πανίσχυρο. Και διερωτάται κανείς τι θα έλεγε η Μελίνα...