Η ρητορική μίσους που εξαπολύει το συνονθύλευμα της φιλοπουτινικής και ψεκασμένης ακροδεξιάς και ακροαριστεράς μέσα στο κοινοβούλιο, θα πρέπει να μας προβληματίζει και να μας κινητοποιεί. Διότι περί ρητορικής μίσους πρόκειται. Δεν πρόκειται περί αντιπολιτευτικού λόγου. Δεν πρόκειται περί παρουσίασης μιας πολιτικής πλατφόρμας. Πρόκειται περί μιας επιστροφής στη ρητορική των "αγανακτισμένων" της προηγούμενης δεκαετίας. Των θυμωμένων πολιτών που ζητούσαν κρεμάλες και των ασυνείδητων πολιτικών, που έκτιζαν καριέρες πατώντας πάνω σε αυτό το διάχυτο μίσος, λειτουργώντας ως λαθρέμποροι ψευδαισθήσεων. Η ρητορική μίσους σκοτώνει. Αυτή η διαπίστωση δεν εμπεριέχει ούτε ένα ψήγμα υπερβολής. Και πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Ειδικά όταν πριν λίγες ημέρες, έκλεισαν εννέα χρόνια από τη δολοφονία της Τζο Κοξ, βουλευτού του Εργατικού Κόμματος στο Ηνωμένο Βασίλειο έξω από το γραφείο της στο Μπέρσταλ του Δυτικού Γιόρκσαϊρ. Μια δολοφονία...