Του Άγη Βερούτη Τις προάλλες γράψαμε για την δύστυχη κατάσταση της αντιπολίτευσης, όταν αδυνατεί να προτείνει λύσεις για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνίας, και αντί αυτού αναλώνεται στην εκμετάλλευση της φρίκης. Εξίσου μπουνταλάδικη προσέγγιση της αντιπολίτευσης είναι να βγαίνει και να παρουσιάζει ως μαύρα και άραχνα, αλλά χωρίς αντιπρόταση, οτιδήποτε κι αν κάνει η εκάστοτε κυβέρνηση: πάντα όχι, σε όλα όχι! Με αυτό τον τρόπο, όταν κάποιος έχει μία μανιχαϊστική προσέγγιση στα πολιτικά δρώμενα, λαμβάνει την ετικέτα του, και παύει πλέον η κοινωνία να ενδιαφέρεται για το τί έχει να πει. Ήδη ξέρει από πριν! Υπάρχει όμως και μία δεύτερη κατηγορία μανιχαϊστικής πολιτικής ανάλυσης, Εκείνη της μαζορέτας. Μαζορέτες, θυμίζω, επιθυμούσε να δημιουργήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ- Μεγαλοοικονόμου - Παπακώστα, με τα πλείστα καταδιωκτικά του τύπου νομοσχέδια, που κατόπιν έπεφταν στη δικαιοσύνη. Μαζορέτες είναι εκείνοι οι σχολιαστές των πολιτικών...